FİLİSTİNLİ ENES 23 NİSAN'A GELEMEDİ

Enes’in parmaklarý tankýn altýnda,
Göðsüne bir gül gibi düþmüþ sapankayasý.
Ýdealini arkadaþlarýna,
Ruhunu meleklere emanet etmiþ.
Sýký sýkýya tutuyor fýrlatamadýðý taþýný.
Bunun için savaþýr Filistinli çocuklar,
Seyrederek Enes’in nâþýný…

Enes’in dudaðýnda kan vardý,
Gözlerinde ýþýk.
Bir not düþmüþ gömleðinin cebine;
“Þehitler ölmez! bilirsin anacaðým,
Onlar zaferlerini kanla örtsünler,
Zehir etsinler ekmeðini, aþýný,
Ayaklarýmýn altýnda medeniyetin diþleri,
Ýnsanlýk benim kanýmda kaybetti savaþýný!..

Bilirim anne, ben bir defa öldüm,
Sen her gün ölürsün.
Ölme anne!
Yeni kardeþlerimi doður.
Bu sapaný alsýnlar elimden,
Bu bayrak yerde kalmayacak,
Onlar büyütecek direnmenin yaþýný.
Kaným yastýðým benim,
Sen üzerime yorgan yap gözyaþýný!

Bu, savaþ dersidir anacaðým,
Okulu sokaklarýmýz,
Kalemi sapanýmýz,
Defteri yüreðimizdir.
Öðretmeni Peygamberim,
Ben bir küçücük, on yaþýnda neferim,
Ben sýnýfta kalmadým anne!
Rabbim takdirname verdi bana,
Nurumu þahit yaptý cihana.
Usulca koy yüreðime baþýný,
Sen de gölgesinde rahat uyuman için,
Bayraðýma gönder yap mezarýmýn taþýný!.."

Ve bunun için gelemedi Enes 23 Nisan’a
Çocuk bayramýna, çocuklarýn bayramýna.
Ama ruhu gelen çocuklarýn arasýndaydý...

MUHSÝN ÝLYAS SUBAÞI

Sosyal Medyada Paylaşın: