Gecenin kör karanlýðý Ve bir ama gibi gözler Boylu boyunca uzanmýþým Ýkide bir kalkmaya çabalarken Her denemede yýðýlýveriyor oracýkta bedenim Ne bir ses ne de bir ýþýk Aman Allah’ým nedir içimdeki bu sýkýntý Evet evet ses!Ses! Yok yok sesler iþitiyorum Ayak sesleri,hem de çok kalabalýk ayak sesleri Hey hey buradayým diye seslenmeye çalýþýyorum Ama aðzým kilitlenmiþ gibi Tekrar bir çaba,tekrar,tekrar,tekrar… Fakat nafile Sonra sonra sesler uzaklaþmaya baþlýyor Gittikçe uzaklaþýyor,uzaklaþýyor o ayaklar Gitmeyin,kalýn;beni de alýn diye haykýrmak istiyorum Haykýrmak,haykýrmak ama haykýrmak Bir saðýma bir soluma bakýyorum Ne bir pencere ne de kapý var Kalkayým yetiþeyim derken Baþýmý þiddetli çarpýyorum tavana Ve sersemleþiyorum o an Ne kadar da alçak bir tavan Sonra bir gölge görünüyor, bir gölge Ýçime bir korku bürünüyor kim ki bu gölge Gözlerimi bu çetin karanlýkta iyice açmaya çalýþýyorum Açtýkça büyüyor, büyüyor önümde duran o gölge Kimsiniz diyecekken Karartýdan bir ses Rabbin kim?
Sosyal Medyada Paylaşın:
mozturk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.