KABİR ÇİÇEĞİ
KABÝR ÇÝÇEÐÝ
güneþten sýcak yüzün sendelemiþ
ölümlerle yarýþmýþ gibi
bulutlarý siyah bir gökyüzü taþýyor
dünyaya dargýn gözlerin
daðýnýk þarkýlara benziyordu
saçlarýn
duydum demiri eriten acýný
yangýnlar söndüren gülüþlerin
gitmiþ
bir kabrin baþýnda çarpýþýp durmuþ
kalbin
gökyüzünden yere inmiþ
eski günler yeni günler
kundaklara sarýlý doðum ve ölümler..
dudaklarý ýsýrtan acýnýn içinde
bir kabir çiçeðiydi gözyaþlarýn..
hiçlik deðil yokluk deðil
özgürlüðe kaçýþtýr ölüm heyhaatt
mezarlara çarpan dualardýr hayat
nasýl bir uçuruma düþmüþ sevinçlerin
istanbul’a sýðmaz yüreðin tedirgin
hayat ve ölüm çizgisinde çiçekleþir ebediyet
allah’ýn emrine isyan etmez dilin
lügatlerin en güzel kelimesidir cennet
hüzünlü yüzün elbet acýyor
peþini býrakmayan ölüm resimleri
yokuþlar çýkartýr ruhuna
fani dünyanýn iþleridir yorgunluk
oysa ölüm ebedi mutluluk ebedi mutluluk..
Mustafa kaya
19.04.2011/Çengelköy
www.mustafakaya.net
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.