HAYAT YOKUŞU
Ölüm, zamanýn odacýklarýndan ibaret,
Bir odadan diðerine geçerken, dikkat et.
Ne canlar düþtü bu eþiklerden,
Ýster taþý bu caný, ister devret.
Ne heybetli bedenler geçti bu diyardan,
Zaman, dinlemedi tamir ve ayardan,
Ne canlar kaldý, hayat yokuþunda, inemedi þahikalardan,
Ýster þükret haline, ister küfret.
Ölüm, sisli bir perde önümüzde, görünmeyen,
Güle oynaya yaþar, acýlarla biçare dövünmeyen,
Altýn kafestir, sýkan yüreðin kuþunu,
Ýster sevgi ek yüreðine, ister lanet.
Girerken hayat yokuþuna , emekleyerek,
Çýkýþ kapýsýný akýl etmez, akýl, düþünmeyerek,
Bir veda bile etmez, makus kaderine üzülmeyerek,
Ýster tempo tut hayata, ister seyret.
Kalplerde nur, kainatla bütün olansýn,
Küçük bir bebeðin kalbine sýðansýn,
Rabbim, rahman ve rahim olansýn,
Ýster yak bizi, ister affet.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.