Çok mu?
Oldum olasý hayattan
Çok þey istemedim…
Her þeyden önce
Bir iþim olsun istedim
Kimseye muhtaç etmesin
Nâ-merde deðil, merde bile
Ne beni, ne çoluk çocuðumu…
Bugünlerimize þükür,
Düþe kalka da olsa
Rýzkýmýz çýkýyor.
Sonra þöyle uygun yollu bir binek
Ýyi günü var, kötü günü var, lâzým
Borç harç aldýk bir tane
Hamdolsun, daha iyisini
Mevlâm olmayanlara nasip etsin
Sonra bir evimiz olsun istedik
Ahrette iman dünyada mekân derler
Borç harç ödedik yýllarca, sýktýk
Ne tatil yapabildik, ne gezdik tozduk
Borç ödedik, ödüyoruz ya hâlâ, biterse
Baþýmýzý sokacak küçük bir evimiz olacak
Allah’ýn izniyle, ödeyince fakir sevindirmek gerek…
Bir miktarda arttýrmak, saklamak þart.
Dedim ya iyisi var kötüsü var günlerin
Bayram, düðün, cenaze veya acil ihtiyaç.
Günler nelere gebe bilinmez, tedbir
Sýkýþtýðýn gün bulunmaz, bilirim
Atýp kenara biriktirmek gerek
Gerçi ne zaman birikse biraz
Çýktý biþeyler harcayýverdik
Ama olsun, yine yapmalý
Hayat böyle, neylersin?
Ýki evlâdýmýz var, çok þükür
Ýzlemesi bile mutluluk
Büyüyorlar, okuyorlar
Hayatý öðreniyorlar
Çok þükür Rabbime. Kimsenin
Varýnda namusunda gözümüz yok.
Haným sað, ben selâmet.
Allah olmayanlara nasip etsin
Âmin efenim âmin…
20.20 – 20 Nisan 2011 / Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.