Ayrılıklar
Kanatýr. En unutulmuþ acýlarý
Küllerinden doðurur ayrýlýklar.
Küstürür. Hayata darýlýr insan
Yakýnlarýnýn bile bakamaz olursun yüzlerine
Ayýpmýþ gibi gelir terk edilmek…
Büyütür. Öyle çabuk büyütür ki, bilen tanýyamaz olur
Ne kadar da olgun insan derler senin için hep
Ben her terk edildiðimde
Birkaç yaþ birden büyüdüm…
Yurdundan ayrýlýrsýn
Her kilometrede daha derine batar bir hançer
Ana babadan, kardeþten ayrýlýrsýn
Tüm kemiklerin sýzým sýzým sýzlar
Yol boyu üþürsün, geceleri keyfi kaçar
Sabah kulaðýn geçmiþin seslerine hasret, çýnlar…
En fenasý, seversin
O sevmez senin kadar
Býrakýr gider, bir izah bekler yüreðin
Oysa ne duysan, canýn daha fena yanar…
Soðukta sobanýn dibinde
Kývrýlýr uyursun yalnýz
Sýcakta balkonda
Sýzar kalýrsýn bazen,
Tutulur her yanýn.
Dilinde olmayacak bir dua mýrýldanýrsýn
"Allah tüm ayrýlanlarý kavuþtursun"
Bilirsin mümkün deðildir ama
Yüreðim âmin deyiverir bile
Güzel rüyalar görürsün.
Zaman geçer, yaralarýn sýzlar
Kabuk tutar güya ama yinede
El vurmaya gelmez
Beter kanar…
Sonradan anlarsýn
Ayrýlýklar öyle çok þey öðretir ki insana
Düþününce bir bir, þaþar kalýrsýn…
21.59 - 19 Nisan 2011 / Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.