Nasýl korkuyorum bilemezsin, Birgün þu sokak lambalarý ile Bende karanlýða gömüleceðim diye. Ya ýþýk yok ya ben ölüyüm. Ya sen gömdün, Yada ben, Tekillikten sokaklara gömüldüm.
Gece biterse biteriz hepimiz. Öyleki dumanlarýmýn közleri dahi söner. Kimse titremez boþ kaldýrýmlarda, Yada en azýndan ben, Boþ boþ bakýþmam sokak lambasýyla.
Bir geceye birde bana iyi geceler dileyemedi kimse, Karanlýðý aydýnlýktan çok yaþadým ya belki ondan. Ama hakkaniyet tek ki; Saat gece yarýsýný geçtimi Ýþte o zaman yaþadým.
Yaþlandým, Kimi zaman balkonumda. Kimi zamansa Bu loþ ýþýðýn altýnda, sokak lambasýnda.
Ay ýþýðýný güneþten alýyorsa, Benim ýþýðým karanlýktan.
Yol ýþýðým olur, közlenir dumanlar. Ve ölümüne çekilir yapayalnýz anlar.
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdullah Gülsu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.