Her gece bir yýldýz kayar Ýnce bir sýzý baþlar ruhumun gergeflerinde Seni iþlerim durmadan Mimar Sinan edasýyla Ellerimin arasýna düþer gecenin karanlýðý Ýçim ürperir birden. Kim bilir daha kaç yýldýz kayacak Alaca karanlýðýnda üryan gecelerimin Sensizliðimde kaç karanlýðý avuçlayacak bu ellerim Ve ben koþulsuz iþleyeceðim gönlümün derinliklerine seni…
Yýldýz denilen belki boþ bir hayal Bense hayal bekçisi vuslatýn Bu gece gökyüzü yine zifiri karalýk Ay ýþýðý da kayýp, Kim bilir hangi gönülde eðleþmekte Kaç yalnýzlýðýn koynunda umutlarla seviþmekte Kaç vefasýz gönlün hüzünlerine ortaklýk edip çýlgýn düþlere yatýrmakta onlarý Ve kaç cenabet duygulara yataklýk etmekte… Ben yine bekçisiyim boþ hayallerimin Ne gelen var ne giden Tek gerçek; Bir gün daha geçti ömürden Düþlerimdi bana eþlik eden…….