JAPONLAR
Bu kez atom bombasý, yer altýnda patladý,
Tusunami depremi, derdi üçe katladý.
Doðal afet savurmuþ, Japonya’nýn týðýný,
Çoðu yerler harabe, tam bir enkaz yýðýný,
Binalarý yýkýldý, insanlar yýkýlmadý,
En güzel ahlaklarýn, dýþýna çýkýlmadý.
Ýplik gibi dizilmiþ, tahrip dolu inciler,
En zor günlerde bile, adamlar birinciler.
Ýtiþ kalkýþ tahrik yok, ne yaðma var, ne talan,
Önde gibi rahattýr, en son sýrada kalan.
Gücü olan güçsüzün yardýmýna koþuyor,
Kabaran denizden çok, sevgiseli coþuyor.
Korna sesi duyulmaz, taþýtlar sollanmýyor,
Melek gibi bir millet, þeytanlýk kollanmýyor.
Basýn gayet temkinli, siyasiler vakarlý,
Ne saldýrgan kimse var, ne de yalvar yakarlý.
Tansiyon yükselmiyor, moraller gerilmiyor,
Feryatlara figana, pirimler verilmiyor.
Muntazam bir disiplin, dayanýþma pek müthiþ,
Her taraf felç olsa da, aksamýyor hiçbir iþ.
Yapýlan tüm eylemler, fedakârlýðýn sesi,
Tek baþýna her birey, nezaket efendisi.
Hiç kimse hiç kimseyi, horlayýp incitmiyor,
Meziyetler erdemler, saymak ile bitmiyor.
Sözde biz Müslüman’ýz, onlar ise gâvurlar,
Sergilenen manzara; Ýslam gibi tavýrlar.
Uzaklarda olsa da, yaralýyý tanýrým,
Hallerine baktýkça, halimden utanýrým,
19.04.2011…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.