Sen... Ýlk aldýðým nefestin Hayatla ilk temas ettiðim an kadar güzeldin Yokken baþka umut Varken daha da baþka umutlar sarardý Geliþine gebe olan gözlerimde...
Ve yine sen... Her baharýn ilk çiçekleriyle birlikte Bir özlem býrakýyorsun giderken Kokusu yaban kekiði gibi Dolmuþ dere yataklarýna yüreðimin Kokuyorsun sonsuz özlemlerime...
Ya þimdi... Bir umutla umutsuzluðu bekleyen gözlerde Belirlenene bir an refleksinin umutsuzca sönmesi gibi Doldurulmayacak boþluklarý býraktýn ardýndan Kaç mevsim oldu kýþý bitmeyen þu derya yüreðimin Baharý gelsin Ve yine sen gel Bu baharýn ilk çiçekleriyle birlikte...
SalýOndokuzNisanÝkibinonbirYüksekova Faruk Fahrettin ÖZCANAN Sosyal Medyada Paylaşın:
farukozcanan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.