Yokluğuna Gazel

Yokluðuna Gazel

kýsa ömürlerin sonu gibiyim
yarým kalmýþ öpücükler kadar sorulu...

temmuz kentlerini unuttum
ve hiçbir yaz yeni deðil benim için...

çocuktum o zamanlar kavþaklarý bol
þimdi caddeler çok yalnýz ama büyümedim...

arkadaþlarým olmuþtu soðuk yaðmurlarda
kaldýrýmlar gözlerini dikene kadar gülüþüme...

koyu ýssýz akþamlarda aðaçlara acýyorum
özellikle yokluðun kök saldýktan sonra iç acýma...

sonralý ölümlere alýþtým aslýnda nefesinde
asýl sesin susunca çýðlýðýný basacak eþsiz aydýnlýk...

kurallarýný zaman çizemez düþlerimin ara sokaksýz
yersiz yurtsuz bir uçurumdan düþme anýndayým daima...

okul tatilleri kadar umarsýz kapanacaktý gözlerim
gülüþlerinin solfeji birleþseydi týnýsýyla dudaklarýmýn...

sana sakladýðým bir ikindinin huzurunda gideceðim
sen gelmeyince tüm vakitler beni terk edecek çünkü...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: