Bir yer yataðýnda
Uzanmýþým düþünmekteyim
Baþ ucumda sarýmsý bir mum
Damlalarý düþmekte tablaya
Kýsa oluyor düþüþler
Çünkü mumum küçük
Ve vaktim kýsýtlý
Ellerim hýzlanýrken
Ben de umutluyum
Bekli de
Belki de bitirebilirim
O baþ ucumda
Eriyen þey bitmeden
Elim onunla yarýþmakta
Son harflerimi yazarken
Þimdi mutluyum....
Aniden bir ürperti sarýyor içimi
Sonra farkediyorum
Saçlarým ýslak
Üþüyorum bekli de biraz
Yan taraftan
Horultular geliyor
Týkýyorum kulaklarýmý
Sonra düþünüyorum
Anne ve babam
Ne kadar sesli
Evdeki tek ýþýk
Yani mum
Benim odamda yanýyor
Çünkü saat on ikiyi on beþ geçiyor
Tek uyumayan benim
Ve yine farkediyorum
Dýþarýda esen fýrtýnayý da
Ýçinde hisseden tek benim
Uyku insana hissettirmiyor
Ne soðuðu,ne karanlýðý
Ben de uyumalýyým
Yorganýmýn altýna girip
Isýnmalýyým
Fakat yorgan da soðuk
Herþey de soðuk
Öyleyse fark yok....
Tekrar yazsam mý acaba
Ama defteri açmaya
Ne gücüm var ne isteðim
En iyisi mumun bitiþini izlemek
Mum güzel yanýyor
Ne çare
O minik ellerimi ýsýtamýyor
Keþke yüz tane mumum olsaydý
O zaman akþamlarý
Herkes uyurken
Ben yazabilirdim
Mum biterken
Ellerim hýzlanmazdý
Diðerini yakardým
Ama mumlarýmý
Hesaplý kullanýrdým
Sarý olmazlardý
Sevmem sarýyý
Hepsi kýrmýzý olurdu
Belki birkaç tane
Kardeþlerime de verirdim
Onlar sevmezler beni
Sýskayým ve biraz hastayým
Sanki onlar çok saðlamlar
Ama benden kalýnlar....
Mumum titremeye baþladý
Birkaç dakikaya da biter
Artýk uyumalýyým
Keþke bir ayým olsa
Ona sarýlýr
Hissetmezdim soðuðu
Ama yok
Belki biraz peynir ekmek yesem
Karným doyar
Uykum gelir
Onlarý bana kim getirir?
Annem horulduyor
Babam da
Bense kalkamam
Çünkü üþeniyorum
Hem mum bitecek
Sonra uykuya dalarým
Peyniri ekmeði boþver
Sanki ýsýnmaya baþladým
Mum çok yandý ondandýr
Ýçim ýsýnýnca uykum da gelir
Göz kapaklarým aðýrlaþtý
Ne yazýk ki
Bitiþini göremeyeceðim
Ama ondan yarýn
BÝr tane daha yakacaðým
Belki onun bitiþi
Ýzlenir gözlerimden...
$!B£L
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.