AR MI? YAR MI?

Esmer, karþýma çýktý bir barda.
Baktým biraz zorda.
Baþý kalmasýn diye darda,
Davet ettim masama.

Kadehleri saymadým,
Belki beþti, belki yedi.
Olmuþtu bizde kafa iyi.
Ýki çýplak yakýþýrmýþ hamama,
Esmer getirdi bizi tamama.

Derken bir birimize ýsýndýk.
Konuþtukça çýra gibi yandýk.
Barýn kapanmasýna zor dayandýk.
Esmer, usulca girdi koluma.
Düþtük birlikte evimin yoluna.

O’na bir çay demledim.
O anlattý ben dinledim.
Konuþtukça gönlümüz kaydý.
Ýçtiðimiz birer bardak çaydý.

Daha küçükken yaþý,
Anlattý üvey babasýnýn ettiði iþi.
Evden kaçmýþtý,
Bir yuva kurmakmýþ düþü.
Paylaþmak istiyordu benimle,
Bir lokma ekmeði, bir tabak aþý.

Gönül bir kere pýrpýr etmiþti.
O iþ orada bitmiþti.
Uyanýnca ertesi gün,
Boðazýma düðümlendi bir düðüm.
Yar mý?
Ar mý?
“Duvarý nem, yiðidi gam yýkarmýþ”
Beni de kuþku yýkýyor.
Keþkeler ilmik olmuþ, boðazýmý sýkýyor.

Yazgý kara olunca,
Söz düþmezmiþ kula.
Gönül dengini bulunca,
Âþýk olurmuþ bir dula

Esmer sözünün eri çýktý.
Bütün korkularýmý yýktý.
Bütün kuþkularýmý,
Aþk ateþinde yaktý.
Ar demedim, yar dedim.
Dostlar bir akýl verin,
Ýyi mi ettim, kötü mü ettim?

___Mehmet ASLAN __
___Sarayköy,17.04.2011___

Sosyal Medyada Paylaşın: