GÖNLÜM'E

Yalnýz baþýna okyanuslarý aþýp
Bir bardak suda boðuldun gönül
Yoktu yol gösteren hiç kimse sana
Dost gibi dostun olmadý gönül.

Derman kalmasa da yorgun ayakta
Ýnadýna yürüdün sen taþlý yolda.
Savrulmadýn asla esen rüzgarda
Hayatýný týrnaklarýnla kazandýn gönül.

Düþsen de yürürken ayaðýn kayýp
Elinden tutanýn olmadý gönül.
Avuç açmadýn ele asla birgün bile
Yalvarmadýn yakarmadýn kimseye gönül.

Karþýlýk beklemeden sevdin sevildin
Kimi zaman yüreðinden vuruldun
Hesapsýzca aþkta sorguya durdun
Gözyaþýný kimseye gösterme gönül.

Gün oldu kuruyan pýnar gibi susuz da kaldýn
Güneþin altýnda kavruldun yandýn
Bir aðaç gölgesine muhtaçtý dalýn
Kül olmana razý oldular gönül.

Zamanýn hep böyle gelip geçeceðini sandýlar
Senin deðerini göremediler anlamadýlar
Her gecenin bir sabahý olduðunu tez unuttular
Güneþli günler seni bekliyor aldýrma gönül.2008 ANKARA OSMAN ÖZTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın: