Öldüm de parçalandým,
Gözlerimle bir delikanlý bakakaldý;
Yanýlmadý açýsýndan,
Ruhum rahatladý.
Karaciðerim, rastgele birine kapýlandý.
Hiç faydasý olmadý diye, hayýflandým;
Adam bitik ti ben yitik.
Böbreklerimden biri, bir ite sote oldu.
Ýt bana kuyruk salladý;
Anladým ölü canlardandým.
Selam aldým, pek tatlýydým, aðardým.
Öteki böbreðim bir hatuna can oldu.
Kadýn kalktý; ruhuma þad okudu,
Efkarlandým.
Kadýn yamandý, ben aman aman.
Bir böbrekle hemcinsim þahlandý,
Tüm kadýnlar haklandý;
Erkek milleti ayaklandý.
"Ayak" dedim de hazýr
Aklýma gelmiþken, anlatayým:
Hani, Amerikan Araþtýrma Grubu
Kemik Restorasyonuna çalýþýyordu ya;
Ayaklarýmdan biri
Bileðinden kopmuþ birine,
Bir diðeri; çöp kutusunun içine...
"Ya ellerim" dedim,
"Ellerim;
Baþarýlý, yaratýcý, çalýþkan, sanatkar"
Bedenimden ayýrmadý uzmanlar;
Dediler: "Sen orda kal"
Beynim yaþýyor bir kavanoz içinde,
Belki bir günlerin eþiðine gelir de
Akla ihtiyacý olan birine
Monte edilir diye...
Dilim mi?
Pardon esasý unutayazdým nerdeyse
Dilimi ne Eþek Arýsý soktu ne de
Dilim; inanmazsýnýz ama
Benim ki; kaydý içime bundan kime ne
Herkes sað, ben selamet
Kalanýmý da balýklara ikram et.
Gülizar Özlem Saraçoðlu
NOT: Her hakký mahfuzdur. Saygýlarýmla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.