Ufak bir erkek çocuðuydum sadece, Ve tek eðlencem çamurdan arabalardý… Kumdan yapýlan kalelerde Prensesi arýyor; Prens oluyordum! Yaðmur yaðýyordu üzerine, Tüm uykularýmýn Ve en derin yaralarým azýyordu… Hiç düþmemiþtim topraðýn üzerine, Dizlerim hiç kanamamýþtý; Ama, Hep acýyordu bir yaným… Önlüðümün maviliðinde bir beyaz vardý; Ve düþlerimin pembeliðinde, Bir siyah…
Ufak bir erkek çocuðuydum yalnýzca, Ve tek sevdam annemdi… Þimdi resimlerde kalmýþ anýlara üfleyince; Hala annemi görüyorum. Bana her zamankinden daha sýcak gülümsüyor, ‘Seni özledim’ mi diyor ne? O ne diyor bilmem ama; Ben seni çok özledim anne… Sosyal Medyada Paylaşın:
allj Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.