sensizliğin günlüğü..
caným babama..
açtým gözlerimi sensiz gelen sabaha
dünya durmamýþ dönüyor etrafýmda
sensiz baþladýðým gün nasýl geçer acaba
biliyorum eskisi gibi bakamam ben hayata
dostlar yüzüme bakýp haydi artýk unut diyor
gözlerimde oturduðunu kimseler göremiyor
ýssýz kalabalýklarda seninle konuþtuðumu
dilim cesaret edip de onlara haykýramýyor
unut sözcüðü ne kadar da kolay söyleniyor
ama nasýl yapacaðýmý kimse bana öðretmiyor
bir el kitabý var mý bunun nasýl yapýlacaðýnýn
iþte bu konuda bana yardýmcý olunmuyor
bir günlük tutmaya baþladým çevremdekilerden habersiz
gönül kalemimin karaladýðý sadece ikimiziz
gözyaþlarým ýslatýr sayfalarýný sebepsiz
böyle mi sürecek kalan ömür yaným hep seninle ama sensiz
unutuþ kuyularýna ruhumu çekip durmayýn
unutursun diyen diller yeter artýk konuþmayýn
yeni doðanýn merakýyla bakmak istesemde dünyaya
ilk göreceðim renk onun mavisidir bunu sakýn unutmayýn..
A.G.T aralýk’2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.