İsa Hemiş'e (saflığına dâir)

Hey! gidi hemiþlerin isa ‘sý
Sen kalk! gel “el-ücra ‘dan istanbul’lara
Okumak sevdasýna,ekmek kargaþasýna
Olacak iþ’mi? bu!
Giresun,samsun,bartýn, istanbul
Ve sükut-u hayâl
Elini sallasan hoca’ya deðer,senin neyine
Ne cami’ye namaza,ne ölü’ye mevlid’e gidersin
Ceb’i deliðim!
Öðretmen’likse hak getire,
Paran var mý? malýn var mý? makam’ýn,,,,,,,,
Çok iyiymiþ,saygýn,dürüst, sevecenmiþ,,,
Geeeç bunlarý hemiþ’im geç!
Neyine senin kitap! larla boðuþmak!
Sen mi? bitireceksin dünya’nýn iþini!
Aþk varken þiir varken gezip tozmak varken
Sevda’lara doyamadan?
Bir”merdum-i dide’ye zebun olmak”mesela
Doyasýya sevmek sevilmek doyasýya
Ve karýþmak çoluk çocuða
Bir lokma ekmeði paylaþmak hatununla
Baþka beklenir ki kahrolasý hayattan.
Küçücük hayallerimizden baþka.
Varsýn sezar’lar yýkýlsýn,
Brütü’ler kanlý hançerleriyle sinsice pusu atsýnlar!
Avlansakta avlayanlar utansýn!
Hayat böyle iþte hemiþ’im
Avlayanlar ve avlananlar
Alem’in keyfi yerindeymiþ! tuzu kuruymuþ! bizim ki yaþ !
Varsýn olsun!
Ego’izmin zirvesindekiler sürdürsünler týrmanýþlarýný,
Biz beri’yiz “hafazanallah”!
Kara kaplý açýldýðýnda! herkes susacak!
Kanlý gözlerden eser kalmayacak’
Herkes yerini alacak birer birer
Sezar’lar,brütüs’ler…………
Sosyal Medyada Paylaşın: