PASLI YIĞINLAR

Artýk seninle bir anýlmaz adým
Ne yolum düþer sokaðýna
Ne karþýlaþýrým,
Yanan yüreðimi söndürür gururum
Saçlarýma ak düþtükçe bende alýþýrým...

Girsemde çýkmazlara
Aramam bir yol
Ne derdime yanar,ne kaygýlanýrým
Kýrýklar içinde sancýlansada kol
Düþe kalka elbet bunada dayanýrým...

Ýstemem bir tek ýþýk karanlýðýma
Gündüz düþen gölgeme
Gecede sarýlýrým,
Ayýkkende sarhoþ gibi kaldýrýmlarda
Uyku aramaz gözlerim acýdan kývrýlýrým...

Zincirlerim gövdemi paslý yýðýnlara
Sýðýnmam eskisi gibi hatýralara
Kaybettikçe umudumu gözyaþýmý siler
Ne sarýlacak kefen, ne bir mezar ararým...

Kaybolur bakýþlarým hüzünle semada
Yeri gögü inletir sessiz cefalarým
Amelim açýldý iki melek kolumda
Cennetle cehennemin ortasýndayým...

16.04.2011__01:17
Sosyal Medyada Paylaşın: