Ýstanbul’u çekiyorum içime sen gibi;
Bir fincan çayýn düþ’ünde,
dolaþýyorum Emirgan sahilini..
Deniz çarþaf gibi serilmiþ önümde;
düþürmüþ þavkýný üstüne,
gözlerin aþk’a davet gibi....
Ah Ýstanbul, s/akla beni,
Sarýyer sýrtlarýna yaslanmýþým,
incecik bir sevdayla..
Say ki sana yaslanmýþým.
Sýcak topraðýn yataðýnda,
bir nehir gibi sana akýþým.
Ah Ýstanbul, ç/aðlat/ma beni,
Omzuma asýlý yokluðunla,
yorgun bir telaþ içinde,
yürüyorum Eminönü kalabalýðýnda...
Nefes nefese Gülhane parkýnda,
dayanýyorum NAZIM ’ýn ceviz aðacýna:
’güleni þöyle dursun aðlayaný bahtiyar’
Sana sesleniyorum, Ey Ýstanbul!!!!
Necip Fazýl’ýn aðzýyla,
Ayasofya’nýn arka sokaklarýnda...
Bir tespihin, otuz üç boncuðu gibi,
Yokluðun farzýmý kýlýndý, zamanýma..?
Ellerim açýlýyor Sultan Ahmet semalarýna.
Bismillah; seni diliyorum aþikâr,
Ah Ýstanbul, d/aðlama beni,
Yeni cami önünde yüreðimi
Atýyorum güvercinlere,
Sen tüketmeden onlar bitirsin diye..
Neylersin serde gurur var;
Yenilmek olmaz sevgiliye.
Ah Ýstanbul, ya/sakla beni,
Ruhum, bugün varoþlarýn gibi serseri
Hey !!! Küçük kýz
Akþama, babanýn parasýný beklediði
Mendillerinle sil gözlerimi.
Ah Ýstanbul, söyletme beni,
Üsküdar’ý çekiyor, içimdeki sýla hasreti;
Ýniþli yokuþlu yollarý memleketim gibi,
Bir Ýstanbul’u sevdim, bir de seni.
Ayaðým dolaþýyor, Üsküdar sokaklarýný
Belleðim Edirnekapý’yý
Hey koca Sinan; güneþin doðduðu
Battýðý yere mi, nakþeyledin sevdaný,
Yar kesmiþken benden selamý
Gel de kýskanma, Mihrimah Sultan’ý...
Ah Ýstanbul ,yak/ma beni,
Ýçimde, kadere sitemle
Çýkýyorum Çamlýca Tepesi’ne
Dilimde çamlýca gazeliyle,
’biz þiiri böyle söyledik aðyar söylesin
hem dost söylesin bunu hem yâr söylesin’
Boðaziçi’ni seyrediyorum sen gibi,
Dalgýn gözlerim süzüyor Feshane’yi...
Birden, bir sýzý kaplýyor içimi,
Benim sevdam da bir tarih kadar eski...
Ah Ýstanbul, yitir/me beni,
Günün, kýzýl ýþýklarýnýn denize vurmuþ aþk’ý,
Birazdan Ay’ýn ,yakamozlarla baþlar dansý
Baþýmda bu efkârla, Kumkapý’ya akmalý.
Bir çenginin kývrak dansýyla
Hayalini içip içip aðlamalý,
Benim için çal kemancý
Ýstemem öyle senden bir parça
Çaldýðýn þarký kahýr gibi olmalý
Varýp, o yâr’in taþ yüreðine oturmalý.
’ben seni unutmak için sevmedim’
Ah Ýstanbul, aþk’la býrak/ma beni
Þafak sökülürken tan yerinde,
þahbaz güvercinlerin kanadýnda,
eser gelirim seher yelleriyle
Ey!!! Makamý mahremi haram kýlýnan
Eyüp Sultan aþk’ý ile
üstüne yâr sevmedim
bir Ýstanbul’u sevdim, onu da sen diye
Ah Ýstanbul, b/aðla/ma beni
Vefa’yý hafife alma sevgili
Ýstanbul; benim için açtý
baðrýnýn mavi iliklerini,
yattým hasretinle sinesine,
gecelerce terk etmedi beni
Ah Ýstanbul, bitir/me beni
Yedikule zindanlarýnda
kalmýþ gibi, can çekiþen
yüreðimi.. Fatih’in eteklerinin
deðdiði surlara, as/ma
Bizans zýrhý kuþanýp da,
bana mahþer yaþat/ma
Ah be gülüm, anlasana,
bir Ýstanbul’a vurgunum, bir de sana
Çöz dillerini sevgili,
saltanat fermaný gibi sözlerini ,
aþk naðmeme yazdýr ...
Ýndir küskün þehrimin
esaret sancaðýný,
baþkalarýný örttüðün
atlas teninle
gönül semalarýmý, dalgalandýr...
Ey sevgili! Sen de gel ki,
Ýstanbul’da görsün dengini
Bir Ýstanbul’u sevdim, bir de seni...
Seyran Tankuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.