Gittiðin günden beri azapla yaþýyorum ;
Gözlerimin yok feri sebepsiz taþýyorum,
Kalbim vurgun þok yeri sensizken üþüyorum!
Beni neden benimle bir baþýma býraktýn,
Ah yanýmdayken bile bana niçin ýraktýn?
Yaslý dudaklarýmý titretirken elvedan;
Düþerken son sahnede içime hazin sedân,
Dondu kaldý gözümde; buruk, hicranlý edan.
Her zerreme çýð düþer dengi yok bu elemin;
Gözyaþlarý kurumaz bu çileli kalemin...
Ayrýlýk yýktý beni neyi buldun gidince;
Taþtý hüsran ýrmaðým kan sýzar ince ince,
Sana sevdam fezadan belki bin kez derince.
Ne olurdu kalbini tam þurama t/aksaydýn,
Aþkýný perçinleyip þefkatinle y/aksaydýn...
Dile düþtü Muradým deli diyor el âlem;
Vuslatýn gür sesiyle çaðýldasýn þelâlem,
Þu karanlýk dünyama varlýðýn tek meþalem!
Ruhuma aþkla dolup denizleri aþsaydýn,
Nazlý meltemler gibi kýyýma ulaþsaydýn...
Murat CANBOLAT