BİTMEYEN HÜZÜN

Söküp atamýyorki kalbim kýrýklarýný,
Birde içinden akan saðnak yaðýþlarýný,
Çýlgýn dalgalar gibi vurur hasret içime,
Dibe çekercesine nefes alýþlarýný.

Siyah gecelerime acýlar eklemeye,
Sessiz kýyýlarýmda hüsranla beklemeye,
Sustum dayanýlmazdý karanlýklar içime,
Yorgun omuzlarýmla býktým emeklemeye.

Derin uçurumlara mahkum direniþlerde,
Kalbim çaresizlikle sefil garip iþlerde,
Tenha karanlýklarda yaðmur yaðar içime,
Mehtap sokaklarýnda halsiz bekleyiþlerde.

Çýplak ayaklarýmla basýp kumun üstüne,
Hüzün sahillerinde yansam altý üstü ne ?
Mehtap merhemlerini gelip basmaz içime,
Aþýk; çekip gidenler çiçek koymaz büstüne.

Ancak aðlayýþlarým bana kalan yadigâr,
Söküp atamadýðým hançer yaram bana kâr,
Yalnýz gecelerimin hüznü doðar içime,
Hüznü bitirecekse alsýn caný zülfikâr.

Özcan SOYLU
Sosyal Medyada Paylaşın: