bir þiir öykünsündü bu gece dökülsündü nazlý nazlý ve bir kadýn maðrur gözleriyle tutuþsundu kirpiklerinden hece hece
bir þiir diyorum be duvar! hani hiçbir cümlesinde çatýþma çýkmamýþ kelimelerin kaný beynine sýçramamýþ üzerine kirli senaryolar bulaþmamýþ sallama ve fýrlama biraz uyak derdi falan olmayan almýþ baþýný vurup gitmiþ bir þiir
Araf’ta yummuþ gözünü garibim karþý yakaya bakan ve caka satan biraz da devrik uzanýr gibi ç/alýmlý duran üstü baþý darmadaðýn yetimim hani þöyle Türk Dil Kurumu’na karþý gelmekten hükümlü virgülsüz noktasýz ve çokca sorumsuz olmaktan muzdarip restini çekmiþ bir þiir öykünsündü sadece
bir kelebek konsundu "gelincik tarlasý" yanaðýma alýp götürsündü hasret kaldýðým Munzur’a yakýlsýndý kýnasý avuçlarýmýza daðlarýn ve söylensindi yanýk türküsü Hozat’ýn
desem ki senle ben artý ve eksi kutuplarýn çekim alanýna illegal giren en asi ve çýlgýn delisiyiz güler halimize iþgal altýnda popülaritesini yitirmiþ gözlerimiz
sen bana dokunmaktan aheste revan ben de çekici kuvvetine ters düþen ve tepe takla aþaðý sallanan inatçý keçi Ýstanbul’a meydan okurcasýna Boðaz’ýn bizim arka mahallemizi gözüne yan kesen bakýþlarýyla gözaltý hücresinde maðdur olduðumuzu unutmuþ geyik muhabbetine dalmýþýz ne güzel
hani desem ki bu saatten sonra dýþarda yaðmur yaðar anca s/isli bulutlarý týrnaklarýyla yýrtarcasýna susuz gövdemizi çatlatýrcasýna güneþin ýrzýna geçip topraðý budarcasýna ve dudaklarýmýzdaki iyotu seviþtirerek bir yaðmur boþalýr sel gibi inanmazsýn ki
say ki satýrlardaki bu nem bu yaþ fýrtýnalý cümlelerin genetik hali iki nokta yan yana gelmeye korkar virgül noktadan nokta ünlemden vakur bir cümlede santurlu kýyamet diðer cümlede tamburlu zelzele göbek atar ne harfler oyuncu ne de kelimeler kumarlýk zar
say ki üç aþaðý beþ yukarý tutturma ihtimali düþük olasýlýk kim okur kim alkýþ tutar baðrýna basana kadar seller alýp götürür ve boðar diri diri tüm satýrlarý ne kurtulabilirim duvar muhabbetinden ne de sen sapasaðlam çýkarsýn bu þiirden
duydun diyelim uyandý gözlerin tanýdýk yüzler dedi ki hoþ geldin boþluklarda dönüp dolaþtý sesin bir duvardan öbürüne çarpýp toz duman etti her yeri bir þimþek çakýldý o an yüreðinde belki bir çýðlýk sýcaðý sýcaðýna can verdi elinde sonra dedin ki haydi canom güle güle
unutma! hasar büyük oldu yalnýz þehirler üzerimize yýkýldý ruhumuz enkaz altýnda göçük kaldý ne duyan oldu o kör kuytuda bizi ne de yanýmýza uzanan telli duvaklý namuslu bir cümle vardý
yani demem o ki üzülme! tut ki ne ben yaþýyordum varoþta dövüþürken ne de sen k/ayýptýn toprakla öpüþürken
Meral Gül...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gule Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.