Sancý dolu bir gece yüreðinde oluþan, Depremler ortasýnda uykudan kalktý þair. Kesik uçlu kalemden mor mürekkep bulaþan, Eliyle dokunduðu kâðýda baktý þair.
Ankara’nýn üstünü gri bulut sarýnca, Ýlhamýn perisine birkaç sual sorunca, Mühürlü gözlerini dizelerde yorunca, Hüznün ýrmaðý olup þiire aktý þair.
Hafiften bir kar yaðar kadim þehrin üstüne, Hokkada divit oldum feleðin bu kastý ne? Bakarken hayalinde yontulmuþ aþk büstüne, Derinlere dalarak gönlünü yaktý þair.
Sevginin yolcularý usulca sývýþýrken, Yakamozlar içinde âþýklar dövüþürken, Ay yýldýzlar koynunda hoyratça seviþirken, Uzanýp sigarayý sessizce yaktý þair.
Yalnýzlýk denen mendil sevdan ile yunar mý? Seven âþýk aynada hiç firkat soyunur mu? Þu mehtaba baksana bu gece uyunur mu? Diyerek dize dize huzura çýktý þair.
Coþkun MUTLU Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun Mutlu (Hüznünşairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.