Yanarsýn; rüzgârýn, suyun aksine, Mahmuzu vurdukça tahta atýna. Çýkarým sanýrsýn göðün üstüne, Battýkça yedi kat yerin altýna.
Seyiste, atadan kalma ihanet; Gözünde, atýndan ödünç emanet, Evvel nal toplamak sonra nihayet; Bozgundur atlýnýn düþen bahtýna.
Eyerinden in!... Ve asýl gemine, Atlý!... Sür dört nala, Vâris Emin’e, Kefaret gerekmez büyük yemine; Geçer, er geç adýn, gönül tahtýna, Atýnla yürürsün bir gün, katýna...
Ankara, Nisan 2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
sır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.