Hiç Yudum Bir İntizardır Hep Olarak Yaşamak...

(Ey rüzgâr taþ kesilmiþ bu kentten al götür verme beni)



Ve ey dünya



Sök lezzetini günaha banmýþ g(s)öz uçlarýmdan Rezzak olan adýna
Çöz içimde cerahat baðlamýþ a(l)danmýþlýðýmý canýma acýma



Bakýþlarýmýn düþtüðü her zevk ü sefa baðýþýna
Kanayan dizlerimdeki mecalsiz bu gidiþ adýna
Düþüp düþmediðim uzaklýðýn özlemi ahdine
Güneþe deðmeyen soðuk bir ölüm tadýna
Ýçimde durmadan ka(y)nayan acýlarýn t/ahtýna
Açýk gizli iþlenen gürbüz günahlarým hakkýna
Kalbimde çýrpýnan zerre bir iman hatrýna
Varlýðý Hak süzgecinde eleyen tövbe ol dudaklarýma



Firar et mahzeninde mahkum bu insanlýða merhamet
Þerefini öksüz býrakmýþ sineler adýna bizleri azlet



Ah zehre bulanmýþ dermansýz son yetim benim



Kuyuda inleyen bir Yusuf olmadý son karanlýðým
Okyanus koynunda kýrk tövbe getiren Yunus deðildi darlýðým
Bir Musa olmadý hicretim Sina’da Rabbe can baðýþlayan
Bir Tevrat deðmedi dilime Ahmedî aþk diye haykýran
Ýnleyen bir kütük deðildi göz yaþým sevgiliye aþk ile aðlayan
Kabe’ye niyetli karýnca olamadým sadakatle Rabbe yürüyen
Ebabil olup düþmedim coðrafyasý isli Kabil soyuna
Süraka olup iz sürmedim çölde gezen Habiller ardýna



Ah gömüldüm yüreksiz soysuzluðun kör meydanlarýna
Ah göklere yücelen bir Mirac olmadým bu karanlýða



Ah inkârda bal yutan bu yurtsuz benim



Ne þefkatine bandým hayatýn sonsuzluða sevgi taþýyan
Ne öfke(m)den arýndým kalbimde bir cinnet aklayan
Ne dostluðun baki kaldý yalan heyecanlarýmda
Ne düþmanlýðýn adý var son hezeyan anýmda
Ne kýyamet göründü hakikat aynasýnda kör lisanýma
Ne cennet doðdu gök kubbelerinden son seferim hatýrýna
Ne aðlayan bir çocuk oldum gül bahçesinde cývýl cývýl oynaþan
Ne gülen bir çocuk bildim Kudüs meydanýnda ölüm ile seviþen



Ne Nemrud olup yaðdým cehennem otaðýna patlamýþ yanardað gibi
Ne Ýbrahim olup savruldum daðlara canýný sunmuþ kanatsýz kuþ gibi



Ah ayet ayet yanan bu intizar benim
Ah külleri savrulmaz bu cani benim



Ne sýrtýmda yýrtýk bir libas olup eskidin
Ne sýrmalý kaftan biçip üzerimi giydirdin
Ne aþka yürek çýrpan bir köle oldu adým
Ne aþktan azad bir Anka’ydý meramým
Ne Kaf daðýnda Leyla olup dirildim ebede hiçliðimden
Ne çölde sýzlayan bir mecnun doðurdum bu hepliðimden
Ne Kabe’de uçan bir kuþ oldum mavi mavi umut yoluna
Ne saba rüzgarýnda savrulan bir selam kovaladým dar secde anýmda
Ne Muhammed kokan bir hayat taþýdým son sabahýma
Ne Sümeyye olup bölündü bedenim þehadet ile bir defa
Ne Bilal olup yýrttý þirkin perdesini taþ kokan bu heybetim
Ne Osman olup aðladý kan üstünde sýzlayan bu matemim



Ah gökleri yýkan bu nida benim
Ah yerleri delen bu inkâr benim



Ne Fýrat olup inledim Hüseyin’e su diye ç/aðlayan
Ne zemzem olup fýþkýrdým Hacer’in telaþýnda deli gibi kaynayan
Ne þehadet oldum Kerbela’da Ehli Beyte kanayan
Ne Fatýma oldum ol mezarda yetimine aðlayan
Ne Hatice oldum sevdiðine çile ile aþ/k sunan
Ne Aiþe oldum ol Mescidde sevgiliye aðlayan
Ne Ali oldum bir þafak aný ölüme þerbet sunan
Ne Ömer oldum bir dua ile hak yoluna yürüyen
Ne Umeyr oldum servetini iman ile çiðneyen
Ne Gýffar oldum bir gece için bin parça cana bölünen



Ne s/özüne dokundum beni çaðýran bir zerre hakikatin
Ne in/kârýndan yüz çevirdim bu yalan zehr/i dünyanýn



Ah cennete vurgun azmýþ bu çile benim
Ah dünyadan sürgün garip bu rüya benim



Ne rüzgâr olup saçlarýmda cennet çiçekleri okþadý hüzün taraðým
Ne güneþ görüp yüzümde nehirler yýkadý cehennem ateþim
Ne sevdiðim geldi son vaktimde yalnýzlýða yoldaþým
Ne sevenim kaldý benimle sonsuz var olan bir mezar taþým



Ah kendi içre ölen bu alem benim
Ah kendi içre dirilen bu figan benim



Ah hep olan bendim
Ah hiç olan kendim



Ah dünya seni ben sev(me)dim
Ah dünya beni sen sev(med)in



Ah sevmeyeydim
Ah sevmeyeydin



Ah ömrünü Hakka sunan bu fail benim
Ah baðýþlanma dileyen bu katil benim...


Sosyal Medyada Paylaşın: