-Bu çökük omuz, umutsuz gözler ve dününü yitiren adam, iyi ki bakmamýþ sana çünkü maske takardý gözlerine ve yakalayamazdýn insanýn yüz yýllýk efkârýný...-
Döküldükçe damla damla gözyaþlarý, Limanýn taþlarýna Sallanarak giden bir bedenin ömrü de Ýzler sessizce gölgesini… Ne efkârý anlayan bulunur Ne elinden tutan… Gecenin þefkatli kollarý Sararken dalgalarla ruhunu, Dalar derin derin gönül Ve titrer anýlarýn soðukluðundan. Med cezir misali ömrü Dizili inci gibi duvara, Yansýr bir bir varlýðýnýn zincirleri Acýmasýzca ve gülerek… Neden ki diyemez, Bendendi diyemez Diker þiþeyi tepesine, Büzüþür lime lime battaniyenin üstüne… Sahipli bir köpek gibi mutlu, Umut yüklü bir yürekle Uyanmak ister güne. Ruhu mu, bedeni mi inledi bilemeden Sýçrar birden sýrýlsýklam, Böðründeki tekmeyi unutup… Bu haykýrýþlar yabancý deðilken ona, Çökük omuzlarýný alýp Sürünürcesine uzaklaþýr tekneden, Onu götüren ayaklarýna itaat ederek. Sýrtýnda binlerce yük, Gönlünde sadece anlamsýz bir düþ, Bakar güneþin þavkýna Görür gibi onu Yýllar ötesindeki gençliðiyle ve Kýrýþmýþ yüzüyle…
11.4.2011 Serap DEMÝRTÜRK Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.