Saat gece on ikiyi gösterince ahþap penceremde beliren gölge Senin dumanýn mý tütüyor yine bu koku neren geliyor Yalnýzlýk sinmiþ duvarlarýmdaki gölgeler nereden yansýyor
Yine sen misin karanlýðýn koynunda sigara tüttüren Senin sesin mi karýþýyor rüzgârýn uðultusuna
Yine sen misin özlemleri avuçlarýnda tutup Yaðmur kokusu gibi kýrýk çamlarýmdan odama sýzan Senin çýðlýklarýn mý gece seslerini bastýran
Sen misin yine... Buðulanan ahþap pencereme anlamsýz resimler çizen Sen misin çatlak camýmdan sigara dumanýný içeri süzen Yine sen misin düþlerimde gizli gizli gözyaþlarýmý silen
Sen misin yine... Yalnýzlýðýmýn sarayýný inþa ederken iniltilerle kulaðýmý zonklatan Yüreðimin derinliklerine doðru kazma kürek yol alan Sen misin içime haylindeki isimsiz hüzün þehrini kuran
Sen misin yine... Ahþap penceremde beliren, yalnýzlýðýn dumanýný tüttürürken volta atan Yine sen misin beni çýldýrtan, deliler gibi penceremden aþaðý sarkan…
Oðuzhan Soylu Sosyal Medyada Paylaşın:
SuKuTuNçIğLıĞı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.