Eþi, benzeri olmayan bir deryasýn.
Sende ýslanmaya ben biraz geç kaldým
ama olsun! Þimdi paçalarýmý sývadým ya!
Gözlerden kalbe dolan ne varsa,
bir girdabýn içinde dönüyorum.
Kazan olmuþ hatýralarýmýn içinde,
elimde kepçeyle dolaþýyorum.
Baharýmdan, hazanýmdan
bütün yakýþanlarý çekip alýyorum.
Bazen yaðmurlar düþüyor çatlamýþ topraðýma,
bazen sevginin falýna bakýyorum papatyada.
Umutlarým selam yolluyor bazen,
kollarým vuslata açýlýyor sonuna kadar.
Gözlerimin içi gülüyor,
gamzelerim neþe saçýyor aynalara.
Bazen hicran ateþi yakýyorum öylesine,
kederleniyorum durduk yere…
Her þey hayallerime kalmýþ.
Ufkum kelimelere uzanýyor,
dumanlarým sana gelsin diye,
duygularýmý üflüyor nefeslerim.
Beni anlýyor musun!
Seni çok seviyorum, hem de çok!
10.04.2011-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.