hüznümü demliyorum bu ilkbahar rüzgarýnda muhtemel çiçeksiz baharlar geçiyor aklýmýn orta yerinden her yudumda kendimi kirli dumanlara vuruyorum ýþýksýz bir kentin çatýsýndan sarkýyorum sonrasýnda her saat baþý restleþerek kirli sokaklarýyla sensizliðin hesabýný soruyorum düþüyor düþünüyorum ne seni suçluyor ne talihi zorlamaya gücüm var ne yapsam senli bir hayal iniyor göðsüme yine de çözülüyor ruhumun pelerini mor geceler geçiyor gözlerimden..
güneþi görmeyen dar pencerelerden sýzan uzun peþrevli keman sesleri damlýyor onulmaz yaralarýma ve adýný tekerliyor tütüne bulanan dilim duyulmaz figanýmýn yankýsýnda yarýlýyor içimin kalyonlarý sessiz bir imdat elinin boþluðunda gergin kalýyor kollarým düne gömerim yaþanmamýþ yarýnlarý
öyle bir serüvende kýrýlýyor ki takatsýz kanatlarým korkulu masallar kývrýlýr tenimin her karesine yazýlmamýþ kitaplarda arýyorum kendimi durmadan beynimde kalýn sayfalý romanlarýn umutsuz temalarý ön sözünde ben son sözünde sen ortasýnda baþlamadan biten aþk rüyalarý..
Faruk Civelek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kızıl Gazel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.