post modern bir zamanda Ýçi oyuk bir palmiyeyim Acý çekiyorum oh my God! bana biraz huzur kat...
peki neden bu denli ýraklardasýn sen a deniz gözlüm ? yoksa gökte kibritle tutuþturulmuþ olan mý ýrak kýldý seni yahut üflenen mi? susuyorsun yine...
paralel uzanýyor hayat ummanýna benim gönül daðlarým belki de bu yüzdendir ulaþamaz iç kesimlerime mutluluk rüzgarlarý!.. bak hele ne diyeceðim caným! bizim kainatýn dünya köyünde adettendir ben de neyleyim baðdaþ kurar avaz avaz kaderime sessiz sessiz aðlarým belki Tanrý bize de uzatýr bi peçete !.. Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafainc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.