BENİ ÖZLEDİM.

Sen alnýmdan öperdin, ömrümün uzadýðýný düþünürdüm çocukluðumda...
Þimdilerde rüyalarýmda öpüyorsun. Ömrüm uzuyor mu kýsalýyor mu bilmiyorum...
Çok da umurumda deðil hani, uzamasý sýkýntý verir, kýsalmasý eksik býrakýr düþlerimi.
Sen yaþasaydýn, tutsaydýn ellerimden babam,
düþlerim yarým ömrüm kýsa olsaydý daha mutlu olurdum sanýyorum .
Güvenle yaþamaktý seninle yaþamak ve çok özledim senle yaþayan beni...

Seni yaþadýðým anlarda elinde yarým kalmýþ bir ekmek, söylenmemiþ bir çok söz,
off dedidiðinde anlardým dolu dolu konuþmak istediðini.
O zamanlar seni anlayabilecek durumda deðildim belki,
ama sen beni anladýðýný söylerdin,
gözlerime baktýðýn zaman bile sýkýntýlarýmý anlar,
gülümsetmek için küçük hikayeler anlatýrdýn,
o hikayelerin içinde hep bir yerlere kendimi sýkýþtýrýlmýþ hissederdim.

Aslýnda benim hikayemi yazdýn elime verdin,
biraz acýmasýzdý benim için yazdýðýn hikaye yada ben öyle okudum.

Bindiðim salýncaðýn ipi kopuktu ona raðmen gidip gelmem gerekiyordu düþmeden,
tahtarevallimin karþýsý boþtu ama dengede durmam gerekiyordu.
Baþka da oyuncak yoktu zaten bizim parkta.
Ya sallanýrken düþecektim ya da dengesiz yaþayacaktým.
Çok zordu bir tarafý kopmuþ bir salýncakta sallanmak,
zaman zaman düþtüm caným acýdý tekrar tekrar bindim salýncaðýma.
" Beni öldürmeyen þey daha güçlü kýlar " diyordu felsefe, sanýyorum bu oldu
Sen gideli benden baþka her þey baþkalaþtý, deðiþti:
Ülkem aðlýyor, çocuklar ölüyor, var olan kadýnlarýmýz varlýklarýný yeniden yazmaya çalýþýyor.
yazýlamamýþ kitaplar toplatýlýyor, oynanmamýþ filmler sansürleniyor.
Keçisinin yavrusu ölünce aðlayan bir çocuk nasýl bunlarýn karþýsýnda sessiz kalabilir,
içimden aðlýyorum hýçkýrýklarým sessiz suskun.
Onun için ömrümün uzamasý artýk beni mutlu etmiyor, yarým kalmýþ düþlerimizin
gerçekleþmeyeceðinin farkýnda olmak, özgürlükler peþinde koþan yüreðime prangalar vuruyor.
Sana söz verdiðim için direniyorum. Seninle yaþayan beni özlemekten kendimi alamýyorum.

Zübeyde TOPRAK
01- 04- 2011
Sosyal Medyada Paylaşın: