Ben senden öðrendim .... Baba ! Hayatý senden... aðlamayý,aðladýktan sonra gülme ihtimaliniNde olduðunu senden öðrendim ... Sevmeyi senden, Terin ekmek için anlamlý olduðunu, ...Senden öðrendim. Annemi sevmeyi senden, Annemi ne çok sevdiðinide sen öðrettin bana , Gülmek ne kýymetliymiþ oysa aile sofrasýnda... Senin askerlik anýlarýný dinlerken çay sefasýnda, hayal ederdim gençliðini... Her aðladýðýmda anneme bir kerede sana aðlamak istedim baba ! Her kýz çocuðu annesine aðlar, yada içine içine aðlar. Ben aþktan ötürü anneme aðladým. Bu bile zevkliydi kimi zaman... Aþk ne güzelmiþ oysa senin kadar , annem kadar güzelmiþ ... Acýsý ise paylaþamayacak kadar özelmiþ ... Baba sevmek aðýrmýþ... senden baþka bir erkeði ,senin kadar temiz sanmak ... ne büyük bir aptallýkmýþ be baba ! ÜZGÜNÜM ! Sözümü tutamadým sana ... Gülmemi isterken sen, Ben çok aðladým ... Üzgünüm baba ben kalbimde yaralandým ...
A.KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
asil_siir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.