Çile dolu ömründen ufacýk bir tebessüm;
Yakalamak isterdim, þefkat nakýþlý annem...
Adýný andýðýmda kanat çýrpýyor göðsüm;
Yüzü/n gülsün oðluna, rahm/et bakýþlý annem.
Gittiðin günden beri hasret tüter hanemde,
Gel gücün yetiyorsa bir tek resme annem de!
Kazýnmýþ yüreðime hazan yüklü elvedan;
Keþke, teselli verse gözyaþý saðanaðým.
Tab edilmiþ sineme, o hazin içli edan;
Býrakma öksüzünü biricik sýðýnaðým…
Ah annem; anneciðim, varlýðýmsýn, yarýmsýn;
Can tanem, biriciðim, en vefalý yârimsin!
Beni üzen her þeyden, ýraktýn fersah fersah
Kuzucuðun ne yapsýn sensiz yarýmdýr yarým
Sýcacýk kucaðýndan söyle neresi ferah?
Býrakma ne olursun aþkýnla bahtiyarým.
Aç kollarýný n’olur; yangýn yeridir buram.
Öyle çok özledim ki hasretin buram buram...
Adýn yâd edilince dertlerim siliniyor.
Duyulur mu orada cýlýz, öksüz feryadým?
Kor kalbim, kör býçakla amansýz diliniyor.
Her dem nur cemalini, görmek asýl Muradým...
Sesini çok özledim; ne olursun "kuzum" de;
Güneþ açsýn busenle; keder dolu yüzümde!
Murat CANBOLAT