rivayete tutunmak...

miþ’li geçmiþ zamanlarýn
büyüsüydü
dudaklarýný kilitleyen
mührü kurumamýþ
bir yazgý gibi..
ellerini açýp
derinliklerine
baktý..

iþte
buradaydý
o meþhur kelam..
avuçlarýnýn içinde
hatta
yüreðine de burdan
deðmiþti
geçenlerde...

öte öncesi
olmalýydý
mutlak bir zaman..
o mutlak bir zamanda
nakýþ nakýþ
çerçevelemiþti..
bir gerçeði
süslü bir rivayet..

tam istediði gibiydi..
derinceydi..
uzuncaydý..
öteceydi.
uçucuydu biraz da..
hoþ
anlamadýðý çok þey vardý ya
iþin büyüsü de buydu
anlamamasý...

omzunda
bir çuval
ve
içinde
yüzlerce yýllýk çer çöp
taþýdý
ömrünce..
kutsayarak..

aklýný
pazarda
ilk o
beðenmiþti..
uzundu..
yekti
tekti
gayrýsýnda
yoktu...
kendisinde
çoktu..

öpüp
alnýna koydu
yükü bildiklerini
iki damla gözyaþý
tuzuyla indi
yüreðine...

rivayetine
tutundu
yaþamýnýn..
kendi de
bir rivayetti
bellediði buydu
ömrünce..

07/04/2011
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: