Tutuþturdum Kerem’in içindeki ateþi, Gurbet pýnarlarýnda yýkadým sonra onu. Ellerimde Aslý’nýn saçýndaki güneþi, Sonra verdim onlara bildiðiniz o sonu…
Çünkü korktum bu hasret o gerdekle biterse, Kalýrým bu ovada tek baþýna ve yalnýz. Ve Kerem Aslýsýyla Ýsfahan’a dönerse, Her gece kaç aþýðýn tellerinde aðlarým?
Þimdi Kerem külüyle yüreðime gömülü, Aslý düðümlerini çözüp gönlüme yatmýþ. Gözyaþýmla sularým her sabah bu çift gülü, Ko desinler; ‘Erciyes zâlim çýkmýþ, aldatmýþ!...’ MUHSÝN ÝLYAS SUBAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhsin İlyas Subaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.