GELİNCİK

Ey yüreði þiir kispeti ile sarýnmýþ þair
Senden kalan boþluðu hýçkýrýklarla doldururken
Bu þehir hâlâ gözyaþý kokuyor
Devirme gözlerini sorma kendine
Ellerime konulan bu kýna da ne diye
Farkýna varmadan kalemini bandýðýn
Bir gelinciðin narin yapaðýnda parmak izlerin
Sabahlarý yüzünü yýkadýðýn su diye
Bir gelincik kaný yakýldý ellerine
Faili meçhul bir cinayetin zanlýsýsýn sen

Ne kadar kaçarsan kaç kendinden
Silkeleyemeyeceksin saçlarýndan gelincik rengi günahlarý
Mil çekilmiþ gözlerinde belirsizlikler
Övün artýk
Senin vurduðun hançerle kanýyor
Er meydanýnda çarpýþýrken kalemler
Geçmiþteki þiirlerinden ödünç aldýðý kelimeler
Dudaklarýnýn arasýnda afta bekliyor


Gelincik ki
Kýrmýzý urbasýný sýrtýna çekip
Dað yamaçlarýnda azgýn tabiata göðüs geren
Ýmlalarýna soyundu tül yapraklarý
Bir nefesinle daðýldý
Kýrýlýverdi incecik boynu
Küflü ellerin kefeni
Ýçtiði þiirlerin zehrine bulandý bedeni
Adýnýn her harfi mezar taþý
Bugün salasý verildi çok uzak bir yerde
Kirli bir esvap gibi soyun dilindeki bildiðin dualarý
Bas dudaklarýnýn mührünü mezar taþýna




Sosyal Medyada Paylaşın: