Sanıyor

Arkadaþým Birisi, mektubumu okumuþ,
Ustalarla yarýþan beni ergin sanýyor,
Sözcükleri mýsraya ne de güzel dokumuþ.
Yalnýzlýða eriþen, beni sürgün sanýyor.

Ne kendimi kaybettim, ne de can yoldaþýmý,
Pek bir yere sokmadým, doðrulmayan baþýmý,
Yüreðime doldurdum, yaslandýðým taþýmý.
Sessizliðe karýþan, beni dargýn sanýyor.

Karanlýk gecelerde gözyaþýna yok hilem,
Kaderimin sýrrýnda hazinliðe ehilem,
Yarenliðe sözüm yok, ustalýða cahilem.
Boz topraða yer eþen, beni yorgun sanýyor.

Ne tenime dokunan güzel elden yýlarým,
Ne de içim aðlarken, baþkasýna dolarým,
Aldýrmam ki gidene, yalnýzlýðý çalarým.
Yüzü gözü buruþan beni vurgun sanýyor.

Ýþim olmadý benim, ne þöhretle ne ünle,
Görünüþüm fakirdir, yok kýrgýnlýðým dünle,
Gözü yumuk sanýyor, bu verdiðim ödünle.
Þu halimi periþan, beni kýrgýn sanýyor.

Yâri yanýnda tabi, sevgiler içecektir,
Gözü gözüne dalýp, kendinden geçecektir,
Konuþup dinlemeden, kýlýflar biçecektir.
O kendini þakrak þen, beni durgun sanýyor.


Zekeriya DUMAN


Yaþ eriþti kýrkbire gören kamil biliyor
Yaþadýkça insanýn baþa neler geliyor
Bilen bilir derdimi bilmeyenler gülüyor
Birisi’de dünyaya beni sargýn sanýyor.......ZEKÝ TOMBUL


Sosyal Medyada Paylaşın: