İnsan İnsanın Nuru

Özledim
Diyorsun ya güzelim
Seni, gönlümün marmara kadar
Büyüyen Sevgisiyle beklerim.

Kaç kez büyüdü bu yürek
Dalga dalga vuruyordu
Sevgiden köpükleri.
Ýþte dediði anda
Kýrýk bir hançer saplandý
Bak hala sevgi sýzýyor
Yaralý bir kalp var uzaðýnda
Aðýr aðýr sýzlýyor.

Neler yaþandý demek isterdim ya,
Yalan;
Yalan gerçekten bir köfne yýkýk yaþamýn içindeyim
Örümcek örümcek örülmüþ her düþüncem.
Ne bir dokunmuþum
Ne dokunulmuþ sevgiyle yüreðim
Neden böyle hep kendime gidiþlerim
Çare kendime dönmek mi?
Hayýr hayýr kaç kez tökezledim,
Düþtüðüm kendim.
Nerden bileyim
Belli ki daha kendime gelemedim.

Ah can,
Yüreðimi yýrtan bir þeyler olmalý
Yanmalý bu yürek kaynamalý
Yok gerçekten eylemsizlik var ya
Pamuktan bir kafes içinde bile olsan
Çýkamazsýn çýkamazsýn dýþarýya.

Nedir bizi deniz gibi hareketli yapmayan
Gökten katar katar geçen bulutlar var
Ne duruyor Allah aþkýna
Koca evren dönüyor dönüyor bak
Biz hiç hissetmesek de
Sevgiden bir cazibe var
Her þeyin içinde.

Evet, El-Vedud nedir bilir misin?
En çok seven, en çok sevilen Allah
O Allah ki
Kalplerin en bilinmezini bilir
Kalpler Allah ile sevgiye bölenir.

Gerçekten sevgi denizinden bir katre bu
Evet insan alaktan yaratýlan, sevgiden yaratýlan
Kim demiþ insan insanýn kurdu.
Ýnsan insaný mamur eden
Ýnsan insanýn nuru.

Haydi yak içimi
Nurlansýn yar
Yarýlsýn bu gönül çaðlasýn sevgiler.
Unutma
Sevdiðin Allah olsun
Allah adýyla oku
Sevgiyi veren bir Allah
Ve yürekten söyle
Elhamdülillah.

(Nisan 2011 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: