/Ruhumda kefensiz ölüleriyle mezarsýz bir ülke aðlar.!/
Yangýn sarmýþ geceyi Gölgeni okumayý daha yeni söktün sen Henüz ilk aþk yaþýndaydýn Ey Özgürlük delisi çocuk Puþt bir pusuda kanadý bakýþlarýn Sözcükler dondu dilinde Pimi çekilen yüreðinde dört kelime ’’ne çok öldük biz’’ Vardýðýn son menzilde Bedenin tek parçaydý Bilmiyordun Öldükten sonra çoðalacaktýn..
Ýki yýldýz arasýna býraktým gözlerini Onlar da kaydý düþtü mezarsýz ülkeme Tutuþan yürekler aðýda durdu Vurulmuþ gökyüzünde Salavat çekti mi hainler Kaç parçaya ayýrdýlar Kaç kez toplu gömdüler seni Hey Bagok sen söyle Herekol sen En çok neren kanar Baharlarý örteyim üzerine O asi gözlerin nereye bakar Bir Kevok sürüsü üzerinde Þerwan’ýn parçalarý nerede yatar..
Umudun yolunu kapatsada bulutlar Ben o Güneþin izinde sürüyorum izini Kopmuþ bir bilek kaybolmuþ kolu Sonra bir gövde baþýndan ayrý Hey sen Rüyalarýný bunlarla süsleyip Þerefini pazarda metreyle satan vahþi Faili meçhul cinayetlerin Kýdemli katilleri Kýrmýzý bile utandý kendi renginden Kanlý takvim yapraklarý düþerken suratýnýza..
Bu yemin Bir halkýn tarihinin adýdýr Bu yemin Güneþi karartýlmak istenen Analarýn feryadýdýr Bu yemin Parçalara ayýrýp kuyulara attýðýnýz Öldükçe çoðalan Þerwan’larýn intikamýdýr Ve and olsun ki Alev taþýyan avuçlarýyla Ateþi kucaklayan bedenler Bir þafak vakti Güneþinin izinde Her celladi soluðu kesecektir.!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevilay Yücedağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.