BORANA BAK BORANA

Ekim mevsimi gelmiþ, köylü el ele vermiþ
Toprak altüst edilip, nakýþ gibi iþlenmiþ.

Temel koþmuþ çapaya, tohum atmýþ tarlaya
Kaptýrmamýþ tek dane, börtü böcek kargaya.

Günlerce çabalamýþ, mýsýrlarý kollamýþ
Filizler göverdikçe, koltuklarý kabarmýþ.

Güzel gitmiþ havalar, keyfe gelmiþ uþaklar
Güneþi görüp sinmiþ, yaðmur yüklü bulutlar.

Temel’i korku sarmýþ, eli havada kalmýþ
Gece gündüz demeden, yaratana yalvarmýþ.

“Esirgeme rahmetin, yüzü gülsün ümmetin
Kurursa bunca ürün, ne eder þu Temel’in.”

Tamamlatmaz sözünü, yýkar yüzün gözünü
Dibi delinir göðün, yutar onca özünü.

Önüne katar alýr, geride balçýk kalýr
Ne yapsýn garip Temel, bataða bakakalýr.

Yaðmur rüzgâr hýz kesmez, gürlemeler tükenmez
Yýldýrýmlar þimþekler, ardý arkasý gelmez.

“Hikmetin sual olmaz, vermezsen kulun doymaz,
Gülme sakýn halime, buradan ekmek çýkmaz.

Ettin kulunu garip, malýmý sele katýp
Bakarsýn ha þimdide, gökten çakmaðý çakýp.”


Sosyal Medyada Paylaşın: