CEMRE

Anladýk
Kýþý sevmiyorsun.
Boyuna-bosuna bakýp
Efeleniyorsun þubata
Atýyorsun kendini.

Çocuklarý kandýrabilirsin.

Azýcýk gülse güneþ,
Ýp atlamaya baþlarlar
Okul bahçesinde.

Bir de kapalý balkonumun
Sarý karýncalarýný.

Martý kýzdýran da sensin.

Diyetini
Güney’in portakal çiçeklerini
Karadeniz’in fýndýðýný
Yakarak ödetiyor çiftçime.

Çocuklar da kýsmetleniyor son deminde
Ayazýn-zemherinin.

23 Nisan’larda
Poplin bayramlýklý,
Tüllü ront kýyafetli bebeleri
Kucaklýyor tören alanýnda.

Yaðmur, dolu, kar…
Kocakarý, kýrlangýç…
Aklýna ne eserse.


Anadolumun çilekeþleri
Sever seni, özler.
Umutlanýr.
Bilirsin.

Yalancý cemre.
Sabýrsýz cemre.

Nerde kaldý baharýn?

Elma dersem çýk!
Armut dersem de.

Fazilet Ünsal Eliaçýk

Ortanca Dergisi/ Aðustos 2008










Sosyal Medyada Paylaşın: