Bak, gök gürledi gene saðanak Gene saðanak olacaðýz bulutlar altýnda Çamurlarýnda yüzeceðiz kaldýrýmlarýn Saçlarýmýzý rüzgâr daðýtýrken Gözlerimizden bir kývýlcým… Mavi þimþeklerle çakacak. Oysa kim bilebilir Seni bir yaðmur altýnda, sevdiðimi…
Ayrýlýk;
Bak gene þehir Kalabalýklaþmaya durdu Yanýp sönen neonlar altýnda gölgesizler Caddeler týka basa araba dolu Ve yýðýn dolu sensizlik kokuyor her köþe Herkes bir acayip bakýyor, görüyorum Kim bilebilir Seni bir eski þarkýda kaybettiðimi…
Geleceðimiz;
Bir duvara yaslanýr, geçmiþle avunuruz belki “Belki, gene bir gün karýþýlacaðýz” diye umutla Sabýrla hatalarýmýzý düþünüp, ah edip piþmanlýkla Geçen günlere yazýk oldu diyeceðiz… Bilir misin? Aþk; sinsi ve tehlikeli bir mutluluktur…
Bir zamanlar;
Bir zaman önce ne mutluyduk sevgili Baþýn omuzlarýmda, gözlerin gözlerimdeydi Ellerimiz kenetli, boncuk boncuk terlerdi Sen bana… Ben seni Çiðdem çiçekleri diye Dað yüreðimize saklardýk! …
Hüzün;
Her özlemlerimiz bir türküde çalýnýr Bam teline vurdukça keder dolar her yanýmýz Sevgili, hal böyle öyle iken; Bir hayatýn kurgusudur tüm yaþananlar Yýldýzlar ve geceler birer tanýktýr Her gebe aþka…
2011@H.RONÝVAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
DemAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.