Çayýmýn özündeki güzellik iksiri sen. Kurusa dudaklarým çayýmý sen demlesen. Yudumlar abýhayat olur senin sayende. Yükselen çay buðusu senden bahseden desen.
Bir semaver bir demlik deðildir bu bohemlik. Yakýþmaz demlediðin acý çaya da kemlik. Ellerinden süzülür billûrdan has besteler. Çay suyla buluþunca diðer adý yarenlik.
Gözlerin ýþýl ýþýl çayýma ilham olur. Ellerin deðdiðinde demlik güzellik solur. Senle harmanlanýnca çay içilen zamanlar. Bir sevinç faslý baþlar cümle keder kaybolur. Ankara,05.04.2011 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.