Bugün matemdeyim anne Söyleme kimseye Hiç kimse bilmesin içimi Aðýt yakma ardýmdan Deðmem bilirsin Ben hiç kimseyi sevmedim,hiç kimsede beni Þu taþ kalbimi bir türlü adam edemedim Kalp mi kýrdým,can mý yaktým Kimin umrunda Ben sadece kendimi düþündüm Gülümseyemedim bir kere bile hayata Düþtüm Kalktým sonra Güldüm Acýmýyormuþ gibi yaptým Ýçimde nelerin olup bittiðini hiç kimse sormadý Kanadý kýrýk bir kuþtum Benim yardým edenim olmadý be anne Hatýrlar mýsýn; Küçükken beslenme çantamý yiyecekle doldururdun Ne kadarda sinirlenirdim sana Gel yine doldur anne,yine beslenme çantamý doldur Bitirmeyen topraða gömülsün Ama yine de gel be anne Yine azarlaya azarlaya öðret bana gülümsemeyi Bana mutluluðu öðret...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mrv_Trl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.