Yalnýz kaldýðýmda çok düþünürüm Çok düþündüðüm zamansa Yerdeki desenle çarpar gözüme Birden azrail ele geçirir beynimi Müspet fikirler ne mümkün Þüpheci gözler ayrýlmaz peþimden Bir yaným hep eksik Sanki kolsuzum,sanki bacaksýzým Sanki kafam yok,bitiyorum sanki Sönmek üzere olan sigaram gibi Kayýp gidiyorum yalnýzlýða Karanlýðýn dibinde boðuluyorum Ölüyorum ben,ölüyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mrv_Trl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.