Mutluluk Şehri

Sevgi daðlarýmdan eksilmez duman,
Zümrüd-ü Anka’yým, naz Kaf’ta kaldým.
Gözleri zulmeder, dilemem aman,
Kendimi harcadým, insafta kaldým.

Ruhumda özlemin bitmez ezasý,
Sevdama feleðin olmaz rýzasý,
Hakimden diledim, vuslat cezasý,
Mahkeme yýkýldý, son afta kaldým.

Ömür denizinde bulmadým ada,
Hüzünler bulaþtý, muttaki tada.
Altmýþ yýl dolaþtým, kahpe dünyada,
Mutluluk þehrinde bir hafta kaldým.

Herkes pay ederken topraðý taþý,
Sevda aramaktý, iþimin baþý.
Sevgilimle sürdü, meydan savaþý,
Hasret cephesinde ön safta kaldým.

Gönüller çift yaþar, koca alemde,
Adýyla gözleri ezber dilimde.
Hüzün daðlarýnda, hasret kalemde,
Ayrýlýk denilen tarafta kaldým.

Onunla her aným cennetlik asýr,
Kalbimiz tek sazdan örülmüþ hasýr.
Israrýma raðmen sakladýðý sýr,
Yüzünden sevdada sýnýfta kaldým.

Mehmet Nacar
Sosyal Medyada Paylaşın: