Yine darmadaðýnýðým
Yine gece
Ve ben yine med cezirlere tutulmuþum
Hani bir zamanlar söz almýþtým ya gözlerinden
Uðurumdur diye takmýþtým
Hiç çýkartmamýþtým üzerimden
Kopmaz dediðim bir zincirle
Asmýþtým;
Ucu dokunurdu daima kalbime
Senli düþlerim vardý o vakitler
Düþler ki, ucu cennet sýnýrlarýna deðen
Bilemezdim, hayal bile edemezdim
Ördüðün t/uzaklarý
Meðerse senli cennet hep mayýn tarlasý
Kýyýsýnda kaldým yine baharýn
Kendime kýþlardan yol bulamadým
Yaþanmýþlýklar biriktirmiþtim avuçlarýnda
Ahde vefa sunmuþtum bir dolu bohça
Acýmadýn, ezip geçtin hoyratça
Yetmedi hayallerimi y/ellere verdin
Ah þu gözü kör olasý akþamlar
Yine acý, yine hüzün demledim yüreðimde
Yudum yudum içiyorum sen niyetine
Þerefine…
Kaç oldu vefasýzlýðýn
Kaç oldu sana dermansýzlýðým
Kaç oldu baþýný alýp gitmelerin
Kaçýncý kezdir böyle
Kapýsýnda yüreðinin vizesiz kalýþým
Bozuldu aþka içtiðim ahit
Masallardan topluyorum
Sen niyetine saçtýðým yaldýzlarý
Artýk aþka hesap soracak
Seni yazarken tükenen kalemim
Bu yüzden ki ucu kalbime gömülü kelimelerim
Aþktan yana ürkek
Büyüyor böylesine zehir zemberek
Belki sen deðil, suçlu olan hayat
Ona mý sorsam cevaplar mý beni ola
Bu sana kaçýncý kanýþým
Kaç oldu sana aldanýþým
Azabýn iþlemeli gömleðini öyle bir taktý ki üstüme;
Bildiðin deli gömleði
Kaldým eli kolu baðlý çaresizliðimle
Çýkarmaya mecal bulamadým
Masal diye konuk olup
Araladýðým acun kapýsýnda
Ne kadar vardýn , ne kadar yoktun
Ne denli gerçektin ne denli yalan
Servet sanýrdým oysa
Yine kendini haramilere yaðmalattýn
Yüreðimi sorguya aldým bu gece
Gözaltý zamanlarým hep sen
Düþtüðüm kuyu olsa iyi
Bil ki çarmýha geriliyor ruhum
Anladým yar
Anladým yaram
Belledim, öðrettiklerinden
Yuvasýna dönen göçmen kuþlara inat
Dönmeyi bilmedin ya
Þimdi sen niyetine
Parsellenmiþ kafesimde
Cennet arzusuyla kurulmuþ bu yuva
Kaldý ýssýz, tam ortadan yýkýk
Tek yumruk, dört göz oda
Duyurulur sahibinden kiralýk…
Perihan TUNÇOK
ESMÝZE 4.4.2011