Sesleniş

Ve yine gece yarýsý
Yine esen soðuk bir rüzgâr

Kara, geceye mi yakýþýr gözlerine mi
Neden uyandýrýrsýn en güzel düþlerimi ey mehtap
Sen mi yalansýn gündüz mü yalan
Otur yakamozlarýnla uðraþ
Her dalgaya bir tane çiz, oyalan

Býrak þu gönlümü gömülsün en derin uykusuna
Koparsýn nefeslerle ipini
Tutma ellerimi, ellerin yalancý sýcak
Bütün ihanetlerini öðrenmiþ dünden güneþ
Neredeyse uyanýp bütün nefretini kusacak

En karanlýk locadýr uyku, en kuytu yerde
Ýlk kaçýlacak yer unutup her þeyi
Tek can simidi hayal denizindeki çýrpýnýþlarýn
Katili olma ne olur
Sarýldýðým bedensiz uykularýmýn

Ben ki yaþadýklarýmýn kendisiyim
Her tarafýmda bir darbenin izi var, acý
Okþayayým diyen her meltem bir tokat vurur
Bir köþe düþün ýssýz, karanlýk, nemli bir köþe düþün
Ýþte ruhum hep orada oturur

Çiçekler açarmýþ, bahar gelirmiþ
Bin bir gece masallarýnýn ilki yaþadýðým tek masal
Gece yarýsý sellerine engel olamamýþ kirpiklerime sor
Býrak gözlerime oturmayý
Ýstediðin rüyayý yaþa sen, istediðin hayra yor

Esmesin artýk rüzgâr
Üþüyorum, titriyorum gönül yalnýzlýðýmdan anlasana
Söndür yaktýðýn bütün mumlarý
Sustur martýlarý, dalgalarý sustur
Uzat kolunu, sil sahillere doldurduðun hain kumlarý

Dokunma sakýn ruhuma, o yalnýzlýklara müptela
Umut verme bir zerre ay ýþýðý olsa bile
Hüsran daðlarýnýn hepsindedir izi
Býrak uyusun ey mehtap
Uyandýrma sakýn bu kimsesizi

Heyhat!
Yine gece yarýsý
Yine esen soðuk bir rüzgâr
Yine dün gece yarýsý gibi kimsesiz bir deniz
Ýçinde ben
Kendi denizimin feneriyim
Sosyal Medyada Paylaşın: