Cümbüþüyle kuþlarýn yeþil orman yarýþýr; Coþarak çaðlar pýnar, suyu çaya karýþýr. Yeni dikilmiþ fidan sabýrsýz sevgi bekler; Çiçek dolu kýrlarýn üstünde kelebekler.
Ýçinde saka kuþu, çatal dalda bir yuva; Kýþýn mahmurluðunu üstünden atmýþ doða. Gurbetten dönmüþ leylek hasret yüklü güneþle, Cývýl cývýl yeryüzü bulunmuþ henüz eþle!...
Güneþten emmiþ aðaç, huzur dolu yeþili; Deyivermiþ doðanýn, her bir yana bir eli. Kulak versen duyarsýn çatlayan tomurcuðu; Yeniden doðdu bahar doðanýn þen çocuðu.
Süleyman Üstün Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit ışığı 2010 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.